Vervolg_1 Nieuw Zeeland trip

Vandaag 04-02-2015 een drukke dag op onze vakantie. We staan vroeg op om met de bus naar het oude treinstation te gaan en vandaar een vier uur durende nostalgische trein rit het binnnenland in. Om halftien vertrekt de trein. Wij zitten op zeer zachte kussen in een rijtuig uit de jaren dertig. De diesel lock is een Mitisbitchi uit Japan daterend uit de jaren zestig. Het is een smal spoor. Het eerste gedeelte gaat over het bestaande spoor en gaat dan ook snel. Er is niets bijzonders te zien. Na twintig minuten rijden we in de ongerepte natuur. Het regent en het is moeilijk fotofgraferen door het raam. Hans staat de hee nweg voornamelijk buiten op het balkon om foto's te maken. Hij komt verkleumd een kop koffie drinken. Het is een mooie rit, al neemt de regen het supermooie van de rit af. Op het eindpunt wordt de lock vooraan los gekoppeld en weer gekoppeld aan de nu oude achtekant. De terugweg is zonder regen en sta ik met Hans op het balkon ijverig fotos en videos te maken. De terugweg is mooier dan de heenweg. We hebben allen genoten van deze treinreis en gaan met de bus terug naar de campoing om ons om te kleden om naar de Royal Albatross Centre te gaan. Het waait flink aan zee, denk ongeveer windkracht 9. We rijden met Hans en Nia mee in hun camper, het is zo'n 40 km hier vandaan, via een kronkerlige kustweg zonder vang rails rijden we naar het einde van het schiereiland (Taiaroa Head) op Otago Peninsula. Op de punt van dit schiereiland heeft een kolonie Royal Albatrossen hun nesten gebouwd. Er zijn veertien jongen geteld en de jonge albatrossen ( 5 jaar oud) spelen in de storm vlak voor ons in de lucht. Het is een prachtig gezicht, bij windkracht negen waaien de vogels niet weg maar zijn ze juist in hun element. De zweven op de wind en we zien ze in alle standen, naar ons toe zevend, opzij, stijgend en hun silhouet tegen een heldere lucht met hun spanwijdte van 3 meter. Op de grond voor ons zitten Albatrossen te broeden, twee hebben nu jongen en houden ze warm voor het heersende natuur geweld.
De opzichter komt de jonge inspecteren. Een reeds oude Albatros, negentien jaar, laat het zich welgevallen. De opzichter haalt het jong onder de vogel vandaan en inspecteert het jonge dier. De oude vogel vindt het prima. Na een gedegen inspectie wordt het jong weer onder de moeder terug geplaatst en gaat het leven weer verder. We blijven ongeveer een half uur op het uitkijk punt en genieten van de grote vogels.
We rijden terug naar de camping en zijn rond zeven uur 's avonds weer terug. Na deze enerverende dag hebben we wel een glaasje whisky verdient. We borrelen gezellig en laten de dag nog eens verbaal passeren. Ik ga de "chicken tonight" saus klaarmaken, Nia kookt de rijst en AnnaMarie maakt de sla klaar. Twintig minuten later zitten we onder het genot van een glaasje rode wijn gezellig te eten.
Na het eten dump ik het afval water en vul het doorpoelwater van het toilet en het verse water van de camper. Klaar voor morgen, donderdag vertrekken we naar de andere kant van het eiland. De zuidpunt slaan we op aanraden van de experts (Rene en Niek) over en gaan direct naar de fjorden aan de westkant van het eiland.

05-02-2015 Na een reis van west naar oost in regen en wind met een temperatuur schommelend tussen de 6 – 10 graden Celsius komen we aan op de “ Manapouri Motorhome camping” een suggestie van een Belg, die we bij lake Tekapo hebben ontmoet . Een prachtige camping, alleen een beetje leeg, om 17:00 uur er staan nog maar drie campers. We boeken voor twee nachten en meteen een boot trip naar de "Doubtful Sound". We worden morgen om 7:30 uur door de bus opgehaald en zijn dan weer rond 15:30 uur weer terug. We gaan aan boord van een kleine catamaran geschikt voor 45 passagiers. Varen een stuk op lake Manapouri, stappen in de bus om de bergen over te gaan en stappen weer op een boot om de Doubtful Sound te verkennen. Dit is een fjord. De omliggende bergen zijn 1305 meter en 1593 meter hoog. Dit was mijn research voor ons tripje morgen, kijken of het allemaal uitkomt.