Reisverslag-8 Nieuw Zeeland

01-03-2015 Op weg naar Russel, Russel ligt op een schiereiland. De naam Russel betekent in het Maori's “zoete Pinguïn” De blauwe pinguïn kwam hier veelvuldig voor en smaakt zoet. We rijden niet om maar nemen de voet ferry vanuit Piahia. In Russel komen we aan op Marsden Road. Dit lijkt wel op een prachtige boulevard aan de Middellandse zee. Echter minder luxueus. De huizen en restaurants zijn van hout en rond 1900 neer gezet. Het dorpje straalt wel een heerlijk vakantie gevoel uit. De mensen genieten van een van de laatste zonnige dagen van deze zomer. Je merkt aan alles dat het zomer seizoen ten einde loopt.
We lopen de weg af en belanden in het Russel Museum. De expositie leert ons aan de hand van tekst, film en veel attributen de geschiedenis van de Maori's. De Maori's is de oorspronkelijke bevolking en Russel was de eerste plek van Nieuw Zeeland waar de Maori's kennis maakten met Europeanen. Zo zijn de bekende namen als Kaptein Cook, en James Busby, de een ontdekkingsreiziger de ander Engels gouverneur in New Zealand hier geweest.
Verder werd de stad nadat captain Cook had gedocumenteerd waar dit prachtige land met veel grondstoffen te vinden was, overspoeld met Europeanen. Walvis vaart, vissen op de Marlin (zwaardvis) en kauri hout. De kauri bomen kunnen gigantisch worden zowel in omvang als in hoogte. Het hout wordt gebruikt voor meubels, huizenbouw en traditionele Maori kano's. We zagen een kano van 35 meter lang, minstens 76 peddelaars zijn nodig om de kano veilig te kunnen maneuvreren. Het museum hebben we uitgebreid bezocht en met onze combinatie kaartje bezochten we ook het missionaris huis. Het dorp was zo'n beetje Sodom en Gemorro geworden door al die visser, avonturiers en handels lui. De Franse katholieke kerk stichtte hier het eerste hoofdkwartier van de "Society of Mary" in Oceanië. Bisschop Pompallier bracht het geloof bij de afvallige en opende ook een drukkerij met boekbinderij (met leren kaften). Hier werd in 1842 de eerste religieuze teksten gedrukt in het Maori's. Beide museums en de veerdienst namen de hele dag in beslag. Morgen gaan we terug naar Paihia om de “Waitangi Treaty Grounds” te bezoeken.

02-03-2015 Om 09:30 uur betreden we de “Waitangi Treaty Grounds”. We zijn wat vroeg, om tien uur start de “guided tour”. We gaan eerst een introductie film over de Maori's bekijken, om straks meer van de tour te kunnen begrijpen. De tour duurt een uur en we worden volledig op de hoogte gebracht van de geschiedenis van de Maori's. Het komt er kort op neer dat hier in dit dorp de natie Nieuw Zeeland is geboren. Er zijn twee verdragen voor nodig met de Engelsen om dit te bewerkstelligen. Als eerste wordt in 1835, de “Declaration of Independence” getekend. Het is nu een Britse kolonie. Nieuw Zeeland heeft twee officiële vlaggen. De vlag ontworpen door de Maori's (en de vlag waar de Union Jack in is vertegenwoordigt. Het tweede verdrag de “Waitanga Treaty” wordt in 1840 ondertekend, een kort document dat door de Engelsen en Maori chiefs is ondertekend. Het geeft de Maori's dezelfde rechten en plichten als de Engelsen. Op deze manier wordt er maar weinig oorlog onderling gevoerd en varen beide naties er wel bij.
Als afsluiting bekijken we nog een Maori optreden met zang en dans en natuurlijk de Haka. Met een hoop Maori cultuur in ons hoofd gaan we terug naar de camper om nog zo'n 35 kilometer te rijden, opzoek naar de “Kauri” bomen. Ook hier treffen we midden in het bos een prachtige houten wandel weg langs de mooiste bomen aan. Ze zijn indrukwekkend, dik en hoog. De wandeling duurt een kwartier en we gaan weer terug naar de camping. Onderweg komen we een Engels echtpaar tegen en komt het gesprek al gauw terecht op Camilla en Charles. Beide worden in ieder geval door dit echtpaar niet op handen gedragen en schamen ze zich eigenlijk voor deze twee mensen van hun koninklijk huis. Morgen hebben we een reisdag, we gaan de eerste 160 km richting Auckland afleggen. We overnachten in Dargaville. Eerst steken we het eiland over van west naar oost via de SH12 en dan zakken we af via de kustweg naar het zuiden. Het is een prachtige weg. De 18 km lange weg door het bos is fantastisch. Ik heb nog nooit zolang zoveel bochtjes gedraaid, geen recht stuk weg te bekennen. Ook hier veel Kauri bomen onderweg.

03-03-2015 We hebben de koffers gepakt, alles is er weer in gekomen al laten we wel het een en ander achter. Onze wandelschoenen zijn op en versleten, heeft geen zin om ze mee terug te zeulen. Versleten T shirts maken plaats voor het zwarte “All Black” rugby shirt en andere souvenirs gedurende de reis aangeschaft. We krijgen de koffers weer netjes dicht en klaar om morgen de laatste 168 km naar het vliegveld van Auckland af te leggen.

04-03-2015 De camper leveren we zonder enige problemen weer in. Alles wat we over hebben wordt in een kast gezet voor de beginners. En ja hoor, de spullen staan er nauwelijks vijf minuten in of mensen hebben de knijpers, afwas zeep, afwas bak, fruitmesje, koekenpan etc. al gearresteerd. We wachten op ons vervoer naar het hotel. Twee veel gevraagde statistieken: we hebben 21 campings aangedaan en 3842 km afgelegd in 37 dagen.
De receptie in het hotel verwachte dat we vier nachten zouden blijven, maar daar gaan we niet mee akkoord. Na wat heen en weer gepraat wordt het verblijf terug gebracht naar een nacht. In de avond sluiten we onze vakantie af met een heerlijk diner en later een likeurtje en een heerlijk glas whisky. De vakantie is over. Morgen gaat ieders zijn eigen weg terug naar Nederland.

05-03-2015 Om 09:00 gebruiken we gezamenlijk het ontbijt en zijn we om tien uur klaar om naar Auckland te gaan. Een taxi brengt ons naar Queen Street uitgezwaaid door Hans en Nia, die om 12:00 uur de shuttle nemen naar het vliegveld onderweg naar Sydney.
Om 11:00 uur staan we op de stoep van ons hotel in Auckland. We krijgen kamer 306 toegewezen. Een complete studio met woonkamer, kitchenette en slaapkamer. Onderweg had ik vernomen dat op 28 februari de schepen van de Volvo Ocean race waren gearriveerd. Ik ben zeer benieuwd naar deze prachtige wedstrijd zeil boten. Meteen naar het inchecken richting haven om de boten te aanschouwen. Helaas geen enkele boot in het water. Alle zes boten (de zevende ontbrak) lagen op de wal voor een onderhoud beurt. De boten werden gepoetst, schade hersteld en wat nog meer. Veel konden we niet zien want de boten waren goed afgedekt met plastic. Jammer niets te zien van deze boten in volle glorie in het water. Dan maar even naar de nieuwste Volvo personenwagen gekeken. De S60, XC60 en XC90 stonden opgesteld. Volledig voorzien van de nieuwste elektronische snufjes. Een demonstratie van het “park assist” systeem hebben we bekeken.
In de middag hebben we aan een “Shusi train” gezeten en veel verschillende soorten shusi's gegeten. De stad nog wat verder doorgewandeld, niets bijzonders om over te schrijven. 'S avonds in locatie gegeten waar verschillende uitbaters hun restaurant hebben, Italiaans, Spaans, Chinees, Frans, Thai' s etc. We kozen voor de tapas van een Spaans restaurant. Heerlijk gegeten en op de weg terug zagen we mensen een anti pasta schaal voor zich hebben bij het Italiaanse restaurant, dit zag er erg goed uit en we besluiten dit morgen te gaan doen. Toch wel moe kruipen we in bed. Een erg slecht en veel te zacht hobbelig bed, van slapen komt niet veel, het is warm en de airco blaast precies in je gezicht.

06-03-2015 We lopen om 10:00 uur de stad weer in om naar het “main observation level” op 186 meter hoogte van de sky tower te gaan. Onderweg nemen we bij Starbucks koffie en een tosti als ontbijt. De lift met gedeeltelijk een glazen vloer en open zicht naar buiten brengt ons snel naar 186 meter. Even wennen zo hoog. De observatie etage geeft een prachtig 360 graden overzicht van de stad. We kunnen dan ook in oostelijke en westelijke richting de twee oceanen zien. Het is de Tasman Sea en the South Pacific Ocean. Terug op niveau nul meter nog even naar de sky divers gekeken. Mensen worden tegen betaling aan een kabel gehaakt en vallen vanaf 220 meter in een vrije val loodrecht naar beneden. Gelukkig worden ze vlak boven de grond in korte tijd afgeremd en staan ze binnen enkele seconden weer op de grond. Mij niet gezien, het begint te regenen en we lopen richting het Albert Park. Het park is in bezit genomen door de studenten die net bezig zijn met hun introductie week. We komen aan de praat met een studente met als richting Kunst uit Sint Petersburg, Rusland. Wat ons op valt is dat er heel veel nationaliteiten op de universiteit studeren. Het valt echter wel op dat de meerderheid Aziatisch lijkt. Al snel verandert het miezer regentje in echte regen en wij lopen terug naar het hotel. Onze kamer wordt net schoongemaakt en de dame verteld ons dat we nieuwe matras hebben gekregen. Wij bedanken haar hartelijk, dat ze onze gebeden heeft verhoord.
We proberen in contact te komen met Merleyn Bakker, een aangetrouwde nicht van AnnaMarie, helaas kregen we voice mail. We hebben een bericht achtergelaten dat we het leuk zouden vinden om haar te ontmoeten. Nu maar afwachten of ze reageert.